M05 van de de Bar Uitstekende Oxydatie van het Wolframcarbide de Controlecapaciteit voor Van gehard staal

Productomschrijving

Het wolframstaal (harde legering) heeft een reeks uitstekende eigenschappen zoals hoge hardheid, slijtageweerstand, sterkte en hardheid, hittebestendigheid en corrosieweerstand, vooral zijn hoge hardheid en slijtageweerstand, zelfs bij temperaturen van 500 ° C. Het blijft hoofdzakelijk onveranderd en heeft nog een hoge hardheid bij 1000 °C.

Het wolframstaal, ook als gecementeerd carbide wordt bekend, verwijst naar een gesinterde die samenstelling uit minstens één metaalcarbide dat wordt samengesteld. Het wolframcarbide, het kobaltcarbide, het tantaliumcarbide, het titaniumcarbide, en het tantaliumcarbide zijn gemeenschappelijke componenten van wolframstaal. De carbidecomponent (of de fase) hebben typisch een korrelgrootte tussen 0,2 en 10 microns, en de carbidekorrels worden geplakt samen gebruikend een metaalbindmiddel. De bindmiddelen verwijzen over het algemeen naar metaalkobalt (Co), maar voor sommige speciale toepassingen, nikkel (Ni), ijzer (Fe), of andere metalen en de legeringen kunnen ook worden gebruikt. De combinatie componenten voor een vooraf bepaalde carbide en bindmiddelenfase wordt bedoeld als „rang“.

De classificatie van wolframstaal wordt uitgevoerd volgens ISO-normen. Deze classificatie is gebaseerd op het materiële type van het werkstuk (b.v. de rangen van P, van M, van K, van N, van S, h-). De samenstelling van de bindmiddelenfase gebruikt hoofdzakelijk zijn sterkte en corrosieweerstand.

De basis van wolframstaal bestaat uit twee delen: één deel is de vaste vorm gegeven fase; het andere deel is het metaal plakkend. Het metaal plakkend is over het algemeen een metaal van de ijzergroep, en het kobalt en het nikkel worden algemeen gebruikt. Daarom zijn er wolfram-kobalt legeringen, wolfram-nikkel legeringen, en wolfram-titanium-kobalt legeringen.

Rang: